Czyńmy Świętéj Annie dzięki nieustannie

Czyńmy Świętéj Annie dzięki nieustannie,
Za wszystkie jéj dary;
Które nam rozdała, morze łask wylała,
Na ludzi bez miary:
Anna w każdym czasie, za nami wstawia się,
I Boga nam błaga:
Człowieka ratuje, nim się opiekuje,
Ubogich wspomaga.

Na pomoc przybywa, z rąk śmierci wyrywa,
Przy ostatnim zgonie,
Nikt przy niéj nie zginie, choć w ciężkim terminie,
Kogo ma w obronie;
Bo przed życia schyłkiem, przybywa z posiłkiem,
Anielskiego chleba:
Kto w drodze ustaje, rękę mu podaje
Prowadzi do nieba.

Anna siostry, braci, skarbami bogaci,
Trwałemi na wieki;
W jéj bractwie doznają, którzy jéj wzywają,
Przemożnéj opieki:
Anna litościwa, z więzienia dobywa
Na wolność grzésznika;
Sama o nim radzi, do nieba prowadzi,
I piekło zamyka.

Litośne jéj serce, nie chce w poniewierce
Mieć życzliwych sobie;
     Spieszy do pomocy, dźwiga ich z niemocy,
Wspomaga w chorobie;
Lekarką się zowie, chorym daje zdrowie,
Głuchym słuch i uszy;
Od śmierci wybawia, każdego uzdrawia,
Na ciele i duszy.

Jest Patronką naszą, gdy nas zewsząd straszą,
Za nami obstaje;
Od zawistnych broni, w złym razie, w złéj toni,
Pomocy dodaje:
Anna w ogniu, wodzie, i w każdéj przygodzie
Na ratunek spieszy;
Nagim przyodzienie, głodnym posilenie
Daje, smutnych cieszy.

I przy śmierci stawa, Patronka łaskawa,
Ratuje przy zgonie;
O jak ten szczęśliwy, umarły lub żywy,
Kogo ma w obronie;
Annie czyńmy dzięki, że z jéj świętéj ręki,
Łaski odbieramy;
Które nam obficie, daje całe życie,
Przez nią wszystko mamy.

Ja sobie wybrałem za obronę

Ja sobie wybrałem za obronę, 
Babkę Chrystusa Pana, świętą Annę; 
Ja onej oddaję duszę, ciało, 
Onę chcę miłować, jak przystało.

Ref.: Niech się, co chce, ze mną dzieje, 
W Tobie, święta Anno, mam nadzieję!

2. Ja się Jej polecam dnia każdego, 
Aby mnie broniła ode złego; 
Ja onej swe nędze opowiadam, 
I moje potrzeby jej przedkładam.

3. W smutku i nieszczęściu i w chorobie, 
Że przyjdzie z pomocą, ufam sobie. 
Najmilsza matuchna, Anna święta, 
Bo ona o sługach swych pamięta. 

4. Ty Matko, żadnego nie opuścisz, 
I mnie te grzesznego nie zapomnisz, 
Boś Ty jest pociechą zasmuconych. 
Ty jesteś ratunkiem utrapionych.

5. Ku Tobie się sieroty uciekają, 
Wdowy uciśnione pomoc mają, 
Boś Ty, Anno święta, wszystkich Matka, 
Wspomagasz każdego do ostatka.

6. Gdy już czas przyjdzie, że umrzeć muszę,
Anno, z Córką swoją strzeż mej duszy; 
Uproście mi grzechów odpuszczenie 
U Pana Jezusa i zbawienie!